بخوانید: آیت‌الله خسروشاهی؛ عالمی که سنگر مسجد را به حضور در مناصب حکومتی ترجیح داد
آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی متولد سال ۱۳۰۳ هجری شمسی، پس از تحصیل در حوزه علمیه قم و استفاده از درس خارج برخی از مراجع تقلید به امر آیت‌الله العظمی گلپایگانی برای تبلیغ به کرمانشاه می‌رود و بعد از محرم سال ۱۳۴۲ که به خاطر سخنرانی‌اش در عاشورا در کرمانشاه به شهربانی احضار شد، برای فرار از آزار و اذیت‌های سازمان امنیت، رهسپار نجف می‌شود و ضمن حضور در درس امام خمینی (ره) از محضر مرحوم سیدعبدالاعلی سبزواری در درس خارج بهره می‌برد تا اینکه به امر امام خمینی دوباره به کرمانشاه باز می‌گردد.
وی پس از انقلاب با وجود دعوت شخصیت‌هایی چون شهید محمد حسین بهشتی، به مناصب قضایی و دولتی نزدیک نمی‌شود و به اقامه نماز جماعت در مسجد المهدی (عج) و تدریس بعضی از دروس حوزوی در مدارس علمیه تهران از جمله مروی بسنده می‌کند.
این روحیه نشان‌دهنده اهمیت کم‌نظیر مسجد در رویکرد و باور فقهای تشیع دارد آنچنان که عالمی چون مرحوم خسروشاهی نیز فعالیت در آن را مقدم بر سایر پیشه‌ها و مقامات دنیوی می‌دارد.
يكی از ويژگی‌های این چهره علمی و استاد اخلاق، حاشيه‌نويسی بر كتاب‌هايی بود كه مطالعه می‌کرد، به گونه ای که در كنار تعليقات و حاشيه‌های كتاب‌ها، يادداشت‌های مستقلی نيز از وی در دفترهای جداگانه آمده كه شامل «شرح گلشن راز» سخنانی حول محور تفسير الميزان و يادداشت‌هايی برای سخنرانی در مناسبت‌های مختلف، يادداشت‌هايی برای تدريس در كلاس‌های مختلف اخلاق و يادداشت‌هايی برای كتاب «بينش اسلامی» مدارس است.
یادآور می شود، آیت‌الله خسروشاهی، نویسنده و پژوهشگر حوزوی و شاگرد امام خمینی و آیت‌الله سید محمد حسین طباطبایی، صبح دوم بهمن ماه، در 93 سالگی درگذشت و پیکر وی، روز گذشته از مسجد مروی تهران تشییع و در آستان حرم عبدالعظیم حسنی (ع)، آرام گرفت.
