انقلاب مصریها، نگرانی اسراییلی ها
انقلاب مردم تونس و اصرار آنان مبنی بر تداوم اعتراضات تا پاكسازی كامل حكومت از بازماندگانِ بن علی، سبب شد تا دیگر ملل عربی كه از رفتار استبدادی حاكمانشان به ستوه آمده‌اند خود را برای اقدامی شبیه تونسی‌ها آماده كنند. این تسری به دمینوی تونس مشهور شده است.
یكی از كشورهای شمال آفریقا كه از اعتراضات تونسی‌ها بی‌بهره نبوده، ملت و كشور مصر می‌باشد. كشور 80 میلیونی مصر، پس از 30 سال حكومت خودكامة مبارك، جرئت اعتراض و انقلاب یافته و در صورت توفیق در كسب اهدافشان، به مراتب بیش از تونسی‌ها بر جهان عرب و تحولات خاورمیانه اثرگذار خواهند بود. یكی از مهمترین پیامدهای انقلاب در مصر، اراضی اشغالی فلسطین می‌باشد. در سطور زیر با تمركز بر موضوع فلسطین و رژیم‌صهیونیستی به این پیامدها اشاراتی می‌شود.
– انقلاب مصر و رژیم‌صهیونیستی
اسراییلی‌ها بیش از همه، از تحولات فعلی مصر نگران و بیمناك هستند. آنها حدود 30 سال در پناه حكومت مبارك و به بهانه قرارداد كمپ دیوید، موفق شدند تا اهداف توسعه‌طلبانه خود را بویژه در عرصه عادی سازی روابط با دیگر كشورها به پیش ببرند. چرا كه اگر قرارداد كمپ‌دیوید امضاء نمی‌شد اسراییلی‌ها هیچ‌گاه توان پیشبرد سیاستهای فعلی در قبال سوریها و لبنانی‌ها را نمی‌یافتند. علاوه بر این اسراییلی‌ها تا زمانِ این قراداد در ترس و هراس حمله ناگهانی كشورهای عربی بسر می‌برد اما پس از آن حملات متعددی به كشورهای عربی به ویژه لبنان انجام داد.
پافشاری صهیونیست‌ها در مذاكرات سازش بر تداوم شهرك‌سازی و عدم امتیازدهی به فلسطینی‌ها، مدیون نقش دلالی دولت مصر می‌باشد. این در حالی است كه مبارك در ازای این همه خدمت به صهیونیست‌ها، سالانه حدود 2 میلیارد دلار از آمریكا دریافت نموده و مستظهر به حمایتهای سیاسی- امنیتی آمریكا از حكومتش می‌باشد.
طی روزهای اخیر تعدادی از سران اسراییلی، به صراحت نسبت به قیام مردمی مصریها ابراز نگرانی كرده و با اعلام اینكه دولت مبارك هم‌پیمان استراتژیك اسراییل می‌باشد از هر اهرمی برای استمرار این حكومت استبدادی بهره می‌گیرند. با توجه به حساسیت اظهارنظر صهیونیست‌ها نسبت به تحولات كشورهای عربی، نتانیاهو از وزرای خود خواست تا در این رابطه از هر گونه گفتاری لب فرو بندند. هر چند سفارت این رژیم در قاهره، خالی از هرگونه نماینده‌ای شده است.
دولت حسنی مبارك سرمایه عظیمی برای رژیم‌صهیونیستی است. چرا كه از یكسو نوارغزه و دولت اسماعیل هنیه میان اسراییلی‌ها و مصریها در محاصره است و رژیم اشغالگر قدس، عملاً مصر را عامل محاصره نوارغزه به جهانیان معرفی می‌كند. حساسیت دولت مبارك به تحركات اخوان‌المسلمین مصر و ارتباط آنان با جنبش حماس، سبب شد تا مردم نوارغزه فدایِ این بدگمانیِ مبارك شوند. از سوی دیگر رژیم اسراییل در مواقعی كه طی مذاكرات سازش به بن‌بست می‌رسد با حمایت و مشكل گشایی مصریها، قادر می‌شود تا سران تشكیلات خودگردان را بر پای میز مذاكرات بنشاند. در اتحادیه عرب نیز مصر با وزن سیاسی خود، عملاً مانع از هر نوع تصمیم ضداسراییلی می‌شود و در سازمان كنفرانس اسلامی نیز، دولت مصر با رهبری كشورهای عربی، مانع از اقدامات مؤثر ضد اسراییلی كشورهایی همانند ایران اسلامی می‌شود.
خوشحالی جنبشهای مقاومت فلسطینی
تظاهرات و اعتراض اخیر مصریها كه طی 30 سال گذشته بی‌سابقه بوده و حتی موجب استعفای دولت شده است موجبات خوشحالی گروههای مقاومت فلسطینی را بدنبال داشته است. چرا كه دولت مبارك بویژه طی 5 سال گذشته كه جنبش حماس در انتخابات پارلمانی 2006 پیروز شده و در ژوئن 2007 بر نوارغزه سیطره یافته است همواره به عنوان مانع و عاملی مزاحم تلقی شده است كه یكی از مهمترین مصادیق، مرتبط همانا ساخت دیوار فولادین رفح با هدف ممانعت از انتقال كالا از صحرای سینا به نوارغزه می‌باشد. بر اساس اخبار منتشره حتی سران مصر در جنگ 22 روزه، از زمان حمله اسراییلی‌ها مطلع بوده‌اند. همچنین مصر نقش بازیگر دست‌نشانده را ایفا كرد.
– ترس محمود عباس
محمود عباس یا ابومازن كه ریاست تشكیلات خودگردان را با وجود اتمام دورة قانونی‌اش بر عهده دارد و طی هفته‌های اخیر در پی انتشار اسنادی از سوی رسانة الجزیره مبنی بر خیانت وی، در لاك دفاعی و انفعالی فرو رفته است در صورت خداحافظی مبارك از قدرت در مصر، باید در سوگ برادر بزرگتر خود بنشیند. سقوط مبارك، سست‌تر شدن پایه های حكومت عباس را بدنبال دارد چرا كه وی تاكنون با حمایت اسراییلی‌ها و سركوب عناصر مقاومت در كرانه باختری، در رأس حكومتش باقی مانده است.
نتیجه گیری
انتفاضه مصریها، انتفاضه‌ای در جهان عرب و شورشی علیه منافع اسراییل و آمریكا به شمار می‌رود. سقوط حكومت مبارك، دمینوی تونس را سرعت بخشیده و موجب تكرار این انقلابها در یمن، اردن و الجزایر خواهد شد. به نظر می‌رسد بهتر است مبارك با كناره‌گیری از قدرت نام رئیس جمهور سابق را یدك بكشد تا اینكه همچون زین العابدین بن علی لقب رئیس جمهور مخلوع را داشته باشد.
