نیت ادا و قضا در نماز
ترجمه تحریر الوسیلة امام خمینی، جلد 1، ص 176 و 177:
مسأله 6 ـ وقتی که نمازگزار، عنوانی را که به قضا و ادا متصف می شود، مانند عنوان نماز ظهر و عصر را مثلاً قصد کند، دیگر لازم نیست که ادا و قضا بودن را ولو اجمالاً قصد نماید. بنا بر این اگر تنها انجام نماز ظهری را که الآن بر او واجب است قصد نماید و نماز قضای ظهری در ذمّه اش نباشد کفایت می کند، اما اگر در ذمّه اش قضا هم باشد، باید در نیّت، نمازی را که می خواند معیّن کند؛ که نماز واجب همان روز است یا روز دیگر (ادا است یا قضا). و اگر قصد نمازگزار این باشد که امری را که هم اکنون متوجه او است امتثال نماید و به خیال این که هنوز وقت باقی است، قصد ادا نماید و سپس معلوم شود که وقت گذشته بوده نمازش صحیح و قضا حساب می شود، چنان که اگر به خیال گذشتن وقت، قصد قضا نماید، سپس معلوم شود که وقت نگذشته بوده، نمازش صحیح و ادا حساب می شود.
